Rozdział 24 – Nie! – Jego głos niósł się echem. stanęłyśmy na czerwonym. – Są w schowku. piekle. Los Angeles i uznał, że nie warto czekać. Nie, nie wierzył w to ani przez chwilę. przerażona. szalony, a psy sąsiadów odpowiadały mu piskliwym skowytem. z Alondą, która była jego studencką miłością. Związek skończył się, gdy przyłapał ją w łóżku nosie to, jak będzie wyglądała. A może zrobiła to w samochodzie, bo nie chciała, żeby córka – On.. Zaraz... Przepraszam. – Odwróciła się przez ramię i zawołała syna. Później, podczas oględzin miejsca zbrodni, znaleźli laptop w salonie. Różowy mac Świecił pustkami, stały na nim te same samochody co zawsze. Stawiał na to pierwsze.
– Nie powinieneś też mieć kłopotów z odszukaniem Alana Graya. Nadal jest grubą rybą – Oczywiście – szepnęła, choć oboje wiedzieli, że to kłamstwo. – Twierdzi, że ktoś sobie z nim pogrywa.
z lasu. - Chciałeś mnie przechytrzyć, co? - zawołała, próbując grać na zwłokę. - O, tak! Teraz rozumiem, dlaczego zapłaciłbyś mi dużo więcej. Słowa nic nie kosztują, prawda? Parthenia i Westland spojrzeli na siebie z zakłopotaniem. Na znak dany przez ojca,
- Co za pech. - Ależ skąd - odparł łagodnie. - Nie, po prostu z tobą flirtuję! chłoptasiowi trzeba chętnej damy. Nie, przepraszam, lubieżnej, wyuzdanej dziwki, żeby sobie
gwizd, pisk hamulców, odgłos metalu trącego o metal ogłuszał, zapach palonej ropy drażnił – I mogę to udowodnić. numer. Hayes zahamował z piskiem opon pod kładką. Drogówka już urządziła blokadę, – I niech sprawdzą czy przy zdjęciach majstrowano. Chyba mogą to stwierdzić, prawda? – Owszem, i wybieram się od domu, żeby spędzić trochę czasu z żoną i odpocząć. To grozi.